się nawet na gospodynię, wszedł na. werandę.<br>Mandżaro z niedowierzaniem patrzył na jego chude, długie nogi obrośnięte gęsto czarnymi włosami. Dziwił się, jak można poruszać się na takich szczudłach. Pani Lichoniowa zauważyła z przekąsem:<br> - Pokój jest ciemny, na pewno nie będzie się dla pana nada - wał.<br>Nieznajomy nie odwróciwszy się bąknął: - Lubię ciemne pokoje.<br> - I wynajmujemy najmniej na dwa tygodnie. - Zapłacę pani za miesiąc.<br> - I... jest brzydki! - krzyknęła niemal.<br>Nieznajomy nie dał się wyprowadzić z równowagi. Robił wrażenie człowieka nie reagującego na żadne ziemskie zjawiska. Pani Lichoniowa uczyniła w stronę Mandżara rozpaczliwy gest, jakby chciała powiedzieć: "Co ja mam zrobić z