urwali się na lunch z firmy reklamiarskiej. Co mam do biednych, kusych mebli? Przyciasnych, przykrótkich, udających design lat pięćdziesiątych? Podobnie jak postmodernistyczne (w żargonie: ponowoczesne) domy są wygodne dla przynowoczesnych (w slangu: przygłupich). Na przykład hotel "Sobieski", najlepiej widoczny w Warszawie kawałek takiej architektury. W środku komfort, ale na zewnątrz: balkonik-niebalkonik, okno na pół człowieka. Żeby to miało jeszcze tę szczerą naiwność lat 60. Ale jest tylko karykaturą tamtej niewinności. Odważnych linii cadillaców przyciętych wyczuciem stylu. W latach 90. wszystko jest skądś: na kredyt, pożyczone, ukradzione. Finansowo-artystyczny postmodernizm. Tak jak fortuny nowych bogaczy. Dla niepoznaki (przed urzędem podatkowym?) ozdobione