czasowe nadające wiadomości indywidualny styl i akcentujące ważne informacje. Dobrym przykładem paradoksalnego wykorzystania relacji czasowych są konstrukcje montażu sekwencji ruchu w filmie Oliviera Stone`a "Urodzeni mordercy". Naturalny przebieg zdarzenia był przekształcony przez nienaturalne wydłużanie lub skracanie czasu trwania tworzących go epizodów w połączeniu z manipulowaniem tempem ruchu. W efekcie banalna scena z wnętrza baru lub siedzenia przy ognisku zmieniała swoje znaczenie, swój przebieg i sens. Nadmierna i zamierzona przez reżysera deformacja czasu trwania poszczególnych ujęć, łącznie z manipulacją ich tempem, zwracała uwagę odbiorcy na te elementy sekwencji, które w innej sytuacji nie miałyby dla niego istotnego znaczenia. Akcentowane fragmenty okazywały