się i posiusiać, (...) cuchnęłam" - do takich rejestrów stylistycznych sięgnąłby pewnie tłumacz ostrożny, ale pozbawiony owej dramatycznej mocy wyrazu, jaką my dysponujemy.<br>I po cóż tak mdło i bezbarwnie? Nie lepiej "pękałam szlochając, sikając (...) &lt;orig&gt;zesmrodziłam&lt;/&gt; się"?<br>Dociskać do dechy - oto dewiza ambitnego tłumacza. Jeśli John Berryman mówi nad grobem swego ojca (bankiera, który popełnił samobójstwo) ((...)), nie traćmy czasu na cieniowanie wieloznacznego przymiotnika (który oznacza, z grubsza, "straszny", ale w wielu szczegółowych sensach, od "napawający grozą" do "cechujący się lichą jakością") i walmy z rury najgrubszej, choćby nawet niecelnie "bankiera grób plugawy". Jeśli Gwendolyn Brooks ironicznie zachęca "dziewczyny gangu" do uległości seksualnej wobec