kolczastego drutu wyżej. Przedsiębiorstwo z Gdańska szykowało się do<br>budowy drogi wzdłuż mierzei. Na ogrodzonym terenie leżały pryzmy żwiru<br>i tłucznia, beczki ze skamieniałą smołą. Deski, belki, rolki papy. Obok<br>zielonego barakowozu, pod dębem, stało kilka maszyn drogowych. Walce z<br>żelaznymi kołami. Czarne maszyny z kotłami do podgrzewania smoły.<br> W barakowozie, do którego wchodziło się po drewnianych schodkach,<br>mieszkał stróż nocny pan Promienisty - Wielka Szczęka, jak go nazywały<br>pani Basia i Mirka. Był to ogromny mężczyzna z nieforemną głową i<br>długimi rękami. Chodził pochylony, w granatowym garniturze i wełnianej<br>czapeczce mimo upału. Miał szczękę jakby doczepioną z kamienia. Ta<br>szczęka zwracała