chodzić.<br>- Przyszedłeś w swaty?<br>Lecz Kościejny nie odpowiedział już nic. Drzwi zostały otwarte, przeszedł przez topiel podwórza i zniknął za burą zasłoną deszczu, tam gdzie ziemia, góry, niebo, zwierzęta i ludzie mieszali się ze sobą rozpuszczone w bezmiarze wód, w krainie mroku, chaosu i niewinności. Tego samego dnia odjechał do baraku na pustkowiu, w którym mężczyźni kończyli przepijanie miesięcznego zarobku.<br>Kim był Kościejny? Alkohol i krew w jego ciele - dwie gorące substancje, czyniły go odpornym na pory roku i pogody, lecz duszy czasem potrzebny jest chłód, a sercu odrobina wytchnienia. A on przecież nawet gdy spał, patrzył jak osacza go mrok