mijały lata jej czekania, ale statek nie przybywał. Każdego ranka wspinała się na szczyt górski, aby patrzeć na morze, każdego wieczora smutna schodziła znowu w dolinę. Nie dojadała, zamartwiała się. Wychudła nie do poznania.<br> Aż wreszcie pewnego dnia dojrzała w oddali żagle. Serce jej zabiło mocniej. Sylwetka statku rosła coraz bardziej. Była przekonana, że to jej mąż wraca z dalekiej podróży w rodzinne strony.<br> Ale kiedy statek przybliżył się, ujrzała, że była to tylko duża łódź rybacka. A więc nie wrócił ten, na którego czekała. Owego wieczora nie zeszła z góry, a kiedy ludzie z jej wioski przybyli po nią następnego ranka