niszczenie i marnotrawstwo. Nie mógł oczywiście sięgać głębiej niż szczegóły, za którymi kryła się prawda o małej satrapii, rządzonej z zewnątrz.<br> Myślę, że gdybyśmy mogli obcować z Kisielem w warunkach wolności (co prawda w Warszawie wysączyliśmy razem butelkę w 1991 roku, niedługo przed jego śmiercią), po pewnym czasie poglądy nasze bardzo by się od siebie oddaliły. Kisiel ostatecznie zawsze występował w przebraniu błazna i arlekina, ale pod nim ukrywał się inteligent pełen polonocentrycznych przesądów. Doradzał mi czytać Myśli nowoczesnego Polaka Dmowskiego. Nie rozumiał nic a nic ze spraw naszych wschodnich sąsiadów i tu jaskrawo różnił się od Jerzego Giedroycia, z którym często