ręki walizkę. <br>- Czemu mam przypisać twą wspaniałomyślność? Dziewczyna odrzuciła do tyłu kosmyk długich kasztanowych włosów i roześmiawszy się odpowiedziała:<br>- To w ramach odszkodowania za zmiażdżone palce. W malutkiej kawiarence znów rozległ się stukot jej kroków. Trzymając w ręku swą czarną walizkę podeszła do drzwi i powiedziawszy " do widzenia" mnie i barmance wyszła na ulicę.<br><br>Serwetkę z jej numerem telefonu starannie złożyłem i schowałem do portfela. Taka znajomość mogła się kiedyś przydać. Oczywiście pod warunkiem, że szczęśliwym zrządzeniem losu skierują mnie do stolicy lub w okolice.<br> Pół godziny później, wzbogacony o nowe doświadczenia życiowe, wracałem pociągiem do nudnego Rzeszowa. Teraz pozostało mi