miejsca na wyspę bezludną. Morze, którym płyną parowce, zagubiło urok niezdobytej granicy pomiędzy jedną rzeczywistością i drugą. Wyspa skurczyła się do idealnego, niewyobrażalnego punktu, fantazji smutnych.<br><br> Formułą ucieczki jest: "zacząć życie na nowo". Z chwilą gdy powtarzać ją zaczynają całe masy świadomie czy nieświadomie - można z dużym prawdopodobieństwem powiedzieć, że barometr społeczny wykazuje niebezpiecznie wysokie ciśnienie. Zacząć życie na nowo jako "ja" czy zacząć życie na nowo jako zbiorowość? W legendzie wyspy "ja" jest jeszcze w centrum zainteresowań, istnieje nie jako gatunek, ale jako stwór poszczególny. Ale podczas gdy katolik, troszczący się podobnie o osobowość, doradzał przezwyciężenie własnych namiętności, mieszkaniec urojonej