twórczych, pokornej nauki i dyscypliny, drugi sprzedania przed kamerą własnej osobowości i... ćwiczenia cierpliwości w czekaniu. Niby wiadomo, dlaczego tak jest, ale polubić nie sposób.<br>Kiedyś przy filmie Szerokiej drogi, kochanie czekała dwa tygodnie, smażąc się w upale, na zachmurzone niebo. Gdy się pojawiły wreszcie ciemne obłoki i pejzaż przybrał barwę stalową, ktoś sobie przypomniał, że do nakręcenia jest scena dziejąca się w nocy. Tylko... ze względów technologicznych trzeba ją nakręcić w pełnym słońcu i dopiero w laboratorium negatyw poddać specjalnej obróbce. Wniosek? Znów trzeba było czekać na słońce.<br>Przy pracy nad filmem Chęcińskiego nauczyła się trudnej sztuki zapełniania pustego czasu