kogo.<br>I Ulka nie dotrzymuje danego sobie słowa, popełnia przestępstwo niedyskrecji, chociaż czuje się jak ostatnia świnia. Lecz nie znajduje niczego co mogłoby przybliżyć, czy rzucić choć promień światła na tożsamość Henryka.<br><br>18.<br><br>Spóźniona Bogna mija krużganek, wchodzi do westybulu pod kopułą z kasetonowym podniebieniem. Naprzeciw za wyfraczonym wodzirejem z barwną rozetą na piersi powiewającą pękiem kolorowych wstęg, korowód par sunie po lustrzanej posadzce, przewija między trzema parami rozwartych, dwuskrzydłowych drzwi sali balowej, i z podestu ścieka po marmurowych schodach na filzy wielkiej sieni.<br>Orszak tanecznych par starających się utrzymać rytm dostojnego tańca zatacza krąg i wstępuje teraz po dwudziestu stopniach