zrazu w oddziale artylerii jako prosty żołnierz. W starciach zbrojnych z nieprzyjacielem odznaczył się rzadko spotykanym męstwem. Po kilku miesiącach został awansowany na podporucznika, potem na porucznika, wreszcie na kapitana. Walczył dzielnie pod Raszynem, nie oszczędzał się pod Sandomierzem: &#132;Gdy już pod Sandomierzem pod okopy nieprzyjaciel dochodził i w baterii Reklewskiego wiele ludzi zabitych i rannych było, sam on wystawiony na ręczne kule dopomagał do nabijania działa; wtem kanonier porwał mocą kapitana swego, zniósł niżej, mówiąc: nie chcemy kapitana stracić".<br><br> Wreszcie przyszedł pamiętny dlań dzień 15 lipca 1809, kiedy na czele swojej kompanii artylerii pieszej wkroczył do Krakowa. Stanowił wraz