ślepotę, brak wrażliwości, roztoczyła przed nią obraz piękna przyrody, zachłystując się cytatami z książek. Stiebłowa machnęła tylko ręką:<br><br>- Mówisz o rzeczach, których wcale nie widzisz... Nie potrafisz ich widzieć... Powtarzasz to, co ktoś inny wymyślił. Zresztą większość ludzi zna przyrodę tylko z literatury. Ja nie jestem ślepa, to wy jesteście bezmyślni... Poeci stwarzają piękno nie istniejące, a wy im wierzycie na słowo.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Nazajutrz rano wuj Benedykt woził mnie na saneczkach. Nadrabiał miną, rżał jak koń, żartował i starał się pobudzić mnie do śmiechu. Okrążyliśmy osiedle kolejowe i dotarliśmy aż do wioski na skraju lasu. U znajomej chłopki piliśmy gorące mleko, a