na wiecu zajmują przeważną część kompilacji. "Zaginione źródło" sprowadza się właściwie do relacji o rozmowie w domu Folkberta i relacji o wiecu. Lebuin żył jeszcze potem ładnych kilka lat. Zmarł śmiercią naturalną w Deventer około 780 r. Incydent w Marklo zakończył się szczęśliwie. Wiec postanowił nawet zapewnić Lebuinowi swobodę i bezpieczeństwo podróży po Saksonii (było to równoznaczne z potwierdzeniem miru gościnnego). Ale "zaginione źródło" kwituje dalszą działalność misjonarza jednym zdawkowym zdaniem: "Święty Lebuin zaś wędrował, dokądkolwiek go prowadził Duch Boży, trwając w dziele Pańskim...". Jak na utwór hagiograficzny, wątek tradycji jest tu niezwykle skromny, a jednocześnie niebywale nasycony szczegółami.<br>Zwróćmy uwagę