zabiegu chirurgicznego u chorego z cukrzycą sprowadza się z jednej strony do wystąpienia stanu niedocukrzenia krwi, z drugiej zaś do rozwoju kwasicy ketonowej i związanych z nią zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej. Stan niedocukrzenia stwarza największe niebezpieczeństwo podczas samej operacji (znieczulenia ogólnego), natomiast kwasica ketonowa i zaburzenia wodno-elektrolitowe występują najczęściej bezpośrednio po operacji. Tym powikłaniom zapobiega się przez odpowiednie przygotowanie chorego do operacji oraz nadzór metaboliczny w czasie zabiegu i bezpośrednio po nim. Leczenie cukrzycy w tym zakresie zależy od rodzaju operacji i wskazań do jej wykonania. W związku z tym wyróżnia się 3 typy operacji: 1) duże operacje ze wskazań