zastępuje się więc ucieczką w racjonalistyczny determinizm, przekazując coraz większe obszary polityki "ekspertom" - ekonomistom, naukowcom, przedsiębiorcom.<br>Pokazałem jednak we wcześniejszych rozdziałach książki, że ukuta jeszcze przez Maksa Webera metafora "żelaznej klatki" polegającej na tym, że w społeczeństwie nowoczesnym coraz większe obszary życia zawłaszczane są przez racjonalność instrumentalną, w latach dziewięćdziesiątych bezpowrotnie się wyczerpała. Prosta racjonalność instrumentalna straciła skuteczność. Pora przypomnieć sobie słowa Taylora: Nie należy przeceniać stopnia naszej wolności. Ale nie jest on równy zeru. A to oznacza, że uświadomienie sobie moralnych źródeł naszej cywilizacji może mieć znaczenie, o ile jest w stanie przyczynić się do wytworzenia nowego konsensusu.<br>Zanim ten