Typ tekstu: Książka
Autor: Grochowiak Stanisław
Tytuł: Wiersze
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1975
Autor: Grochowiak Stanisław
Tytuł: Wiersze
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1975
głosu.
Opiece Niebios
Należy przypisać
Przeobrażenie Arachne w pająka.
Odtąd
Dzieło
Rozwija się dalej,
W wielkim skupieniu i poczciwym majsterstwie,
Bez zbędnej pychy,
Obrażania matron,
Niecenia waśni,
Mącenia natury.
MALARSTWO (II)
Czy piękno cię nachodzi, tak jak śmierć? Jak na mnie?-
A więc wstajesz pobladły - i ku wielkiej zgrozie
Kobiety bezrozumnej, psa drżącego, luster
Wleczesz cień swój żałobny przez wszystkie pokoje? -
Widzę: idziesz. Wśród puszek z pokruszoną farbą
Odnajdujesz swój zydel, lęk swój przedwczorajszy,
Nawet pięść, która z nagła podbiła ci głowę,
Kiedy biegłeś ulicą - jak ptak - po omacku.
To jest piękno?... Zwątpienie?... A więc czujesz także
Czas, który w nas
Opiece Niebios
Należy przypisać
Przeobrażenie Arachne w pająka.
Odtąd
Dzieło
Rozwija się dalej,
W wielkim skupieniu i poczciwym majsterstwie,
Bez zbędnej pychy,
Obrażania matron,
Niecenia waśni,
Mącenia natury.
MALARSTWO (II)
Czy piękno cię nachodzi, tak jak śmierć? Jak na mnie?-
A więc wstajesz pobladły - i ku wielkiej zgrozie
Kobiety bezrozumnej, psa drżącego, luster
Wleczesz cień swój żałobny przez wszystkie pokoje? -
Widzę: idziesz. Wśród puszek z pokruszoną farbą
Odnajdujesz swój zydel, lęk swój przedwczorajszy,
Nawet pięść, która z nagła podbiła ci głowę,
Kiedy biegłeś ulicą - jak ptak - po omacku.
To jest piękno?... Zwątpienie?... A więc czujesz także
Czas, który w nas
głosu.<br><br>Opiece Niebios<br>Należy przypisać<br>Przeobrażenie Arachne w pająka.<br><br>Odtąd<br>Dzieło<br>Rozwija się dalej,<br>W wielkim skupieniu i poczciwym majsterstwie,<br>Bez zbędnej pychy,<br>Obrażania matron,<br>Niecenia waśni,<br>Mącenia natury.</><br><br><div><tit>MALARSTWO (II)</><br>Czy piękno cię nachodzi, tak jak śmierć? Jak na mnie?-<br>A więc wstajesz pobladły - i ku wielkiej zgrozie<br>Kobiety bezrozumnej, psa drżącego, luster<br>Wleczesz cień swój żałobny przez wszystkie pokoje? -<br><br>Widzę: idziesz. Wśród puszek z pokruszoną farbą<br>Odnajdujesz swój zydel, lęk swój przedwczorajszy,<br>Nawet pięść, która z nagła podbiła ci głowę,<br>Kiedy biegłeś ulicą - jak ptak - po omacku.<br><br>To jest piękno?... Zwątpienie?... A więc czujesz także<br>Czas, który w nas
