Wszystkie niezbędne czynności wykonywał niemrawo, w zwolnionym tempie, z wyrazem twarzy na zmianę posępnym i melancholijnie zadumanym. Przed drzwiami pracowni zatrzymał się i odetchnął głęboko kilka razy. Po czym otworzył je.<br>Pani Matylda siedziała na swoim miejscu.<br>Jak gromem rażony, Lesio stał w progu i patrzył na nią, skamieniały w bezruchu. Przez głowę przeleciała mu okropna myśl, że widzi upiora. Potem osłupienie wyparło wszelkie inne myśli i sparaliżowało mu do reszty tak umysł, jak członki. Nie wiadomo, jak długo by tak stał, gdyby nie dostał nagle potężnego dubla drzwiami, które ktoś wchodzący za nim gwałtownie otworzył. Fizyczny wstrząs przywrócił mu w