głos Izy rwał się, chrypiał.<br>Kiernacki zdał sobie sprawę, że stracił rachubę czasu. Klucznik.<br>- Zrywamy się - rzucił gdzieś w przestrzeń między słaniającą się na nogach Izą a klęczącą przy łóżku Baśką. - Cholera wie, ilu ich tam...<br>- Idźcie - przerwała mu spokojnie gospodyni. Nie próbowała niczego robić z raną, trzymała tylko oburącz bezwładną dłoń męża.<br>- Już po nim. - Kiernacki miał nadzieję, że nie znienawidzi go za mówienie prawdy. - To kwestia minut.<br>- Wiem. - Nie patrzyła na nich. - Poczekam. Obiecałam mu to.<br>- Nie możesz... zostać - wydyszała stojąca w progu Iza. - Za... zabiją cię.<br>- No to najwyżej. Nie zostawię go.<br>Kiernacki nie miał kwalifikacji dziewczyny w