słów. Campilli nie odezwał się również do mnie w przejściu przez salonik - poczekalnię, która prowadziła do jego gabinetu. W gabinecie też przez dobrą chwilę nic nie mówił. Tylko znowu pochwycił moje ręce. Potrząsał nimi i potrząsał.<br>- Śmierć jest zawsze śmiercią - rzekł na koniec. Rozumiesz jednak, co ona oznacza dla twojego biednego ojca.<br>- Może mi pan wierzyć, że mój ojciec boleje nad tą śmiercią - odparłem. - Mój ojciec w tym samym stopniu cierpiał nad tym, że nie mógł pracować, co nad rym, że pracy jego sprzeciwiał się - biskup Horzeliński, którego szanował.<br>- Niemniej przeto teraz już bezapelacyjnie nic nie będzie w stanie przeszkodzić twemu