na tak kosmiczne poczucie humoru.<br>Ciemność kawiarnianej sali zagęściła się wokół nich. W mroku jarzyły się kły nieświadomości. Senne zjawy wyciągały pazury. Inge wygięła usta w grymasie bezsilnej rozpaczy. Przysunęła się bliżej mężczyzny.<br>- Proszę mi pomóc! - poprosiła. Jej oczy były oczami osieroconej kotki.<br>Jung zobaczył w nich niezmierzone fale oceanu, bijące w brzegi dalekich wysp. Wielką wodę, z której wyszliśmy i w której się pogrążymy. Wirujący krąg bytu.<br>- Możesz mi uwierzyć - powiedział biorąc jej zimną dłoń. Tym razem jej nie wyrwała. - Śmierć jest tylko formą przejściową. Trzeba zginąć za życia, aby obudzić się do nowego istnienia.<br>Inge wsunęła wolną rękę pod