się myślą, że obywatele nie będą tacy głupi, by wypowiadać się szczerze na wszystkie polityczne tematy, a o resztę zadba już Zdzisio: przedstawi swym władzom najbardziej optymalny wariant, zgodny z ich oczekiwaniami. Uspokojony tą refleksją, dotarłem z bijącym nadal sercem do drzwi Renaty. Tak to było w moim życiu: serce biło mi na przemian to ze strachu, to z miłości. Niestety, na pukanie nikt nie odpowiadał. Pokoik był częścią dużego kiedyś mieszkania; zaraz z drzwi naprzeciwko wychynęła zgarbiona nieco postać starszej osoby, pani Kiełbasińskiej.<br>- Ja do panny Renaty - wyjaśniłem.<br>- P a n n a Renata gdzieś poleciała - wyjaśniła z przekąsem Kiełbasińska