Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Pamiętnik Literacki
Nr: 11
Miejsce wydania: Londyn
Rok: 1987
Tytuł: Pamiętnik Literacki
Nr: 11
Miejsce wydania: Londyn
Rok: 1987
mam przed sobą jeszcze lata nie tylko kontynuowania, ale i rozwoju Kultury.
strona 17
Stanisław Barańczak
NA CZTERDZIESTOLECIE KULTURY
Tak się składa, że jestem rówieśnikiem paryskiej Kultury urodzony w 1946 r. obchodziłem niedawno swoje prywatne czterdziestolecie, prawie równocześnie z jubileuszem pisma. Mogę więc powiedzieć, że należę do pokolenia, którego zbiorowa biografia rozwijała się w kraju równolegle do dziejów Instytutu Literackiego na emigracji. Równolegle to jednak za mało powiedziane. Choć oddzielała nas od siebie żelazna kurtyna, z biegiem czasu pojawiały się w niej otwory, prześwity i szpary, mozolnie wiercone i poszerzane z obydwu stron; i tak odseparowanie przeistaczało się we wzajemną wymianę
strona 17
Stanisław Barańczak
NA CZTERDZIESTOLECIE KULTURY
Tak się składa, że jestem rówieśnikiem paryskiej Kultury urodzony w 1946 r. obchodziłem niedawno swoje prywatne czterdziestolecie, prawie równocześnie z jubileuszem pisma. Mogę więc powiedzieć, że należę do pokolenia, którego zbiorowa biografia rozwijała się w kraju równolegle do dziejów Instytutu Literackiego na emigracji. Równolegle to jednak za mało powiedziane. Choć oddzielała nas od siebie żelazna kurtyna, z biegiem czasu pojawiały się w niej otwory, prześwity i szpary, mozolnie wiercone i poszerzane z obydwu stron; i tak odseparowanie przeistaczało się we wzajemną wymianę
mam przed sobą jeszcze lata nie tylko kontynuowania, ale i rozwoju Kultury.</><br><br>strona 17<br><br><div type="art"><br><br><au>Stanisław Barańczak</><br><br><tit>NA CZTERDZIESTOLECIE KULTURY</><br><br>Tak się składa, że jestem rówieśnikiem paryskiej Kultury urodzony w 1946 r. obchodziłem niedawno swoje prywatne czterdziestolecie, prawie równocześnie z jubileuszem pisma. Mogę więc powiedzieć, że należę do pokolenia, którego zbiorowa biografia rozwijała się w kraju równolegle do dziejów Instytutu Literackiego na emigracji. Równolegle to jednak za mało powiedziane. Choć oddzielała nas od siebie żelazna kurtyna, z biegiem czasu pojawiały się w niej otwory, prześwity i szpary, mozolnie wiercone i poszerzane z obydwu stron; i tak odseparowanie przeistaczało się we wzajemną wymianę
