jednak do warsztatów kaflarskich. Kafle pozwalały na ujawnienie osobowości i temperamentu garncarza, stwarzały mu szansę powiedzenia o tym, co go frapowało. Piec Wojciecha Krystyniackiego z Leżajska powstał w czasie wyprawy cesarza Maksymiliana do Meksyku. Nie było wówczas ani telewizji, ani ilustrowanych reportaży z placu boju. Rysownicy w gazetach odtwarzali sceny bitewne, szarże kawalerii. Te właśnie ryciny mogły stanowić wzór dla scen malowanych na kaflach. Podziwiać więc można Krystyniackiego, który znakomicie umiał pokazać pęd galopujących jeźdźców, ruch. <br>Malatury na kaflach wykonywano przeważnie na jasnym tle, uzyskanym za pomocą białej glinki bądź, jak na Mazurach, polewy cynowo-ołowiowej. Kontur rysunku malowano lub znaczono