poprawiaczów</>, ostrożnych kunktatorów nienawidził z całej duszy. Nazywał to wszystko: "gajowszczyzna" - a do owej <orig>gajowszczyzny</> zaliczał całe nawet partie czerwone i różowawe. Natomiast pałał uwielbieniem dla poczynań reformatorskich "sąsiedniego mocarstwa". Gdy czytał o srogich karach na kontrrewolucjonistów, o kaźniach setek i tysięcy ludzi, o mordowaniu bez sądu i dziesiątkowaniu zakładników, bladł z rozkoszy. Ręce jego drżały wówczas i twarz promieniała jak od głębokiego natchnienia. Suchy kaszel zdawał się być nieustannym przytakiwaniem. Lulek nie tylko wtedy czuł, ale i działał w duchu <foreign lang="lat">in partibus infidelium</>. Ponieważ specjalnie nie znosił wojska polskiego, gotów był zniszczyć ten kraj już tylko za sam jego "militaryzm