i ty odruchowo patrzysz za jej spojrzeniem, poza krawędzie fotografii, która leży przed tobą w zupełnie obcym, innym wnętrzu... Ciemnosrebrzysta czapka Colombiny z dwoma puszystymi pomponami jest wciśnięta na czoło i wystaje spod niej zadziorny kosmyk ciemnych włosów tuż nad wyraźnie zaznaczonymi brwiami...<br>To już twój pokój, twój dom, mahoniowy blat twego biurka, blask lampy, którą pamiętasz od dzieciństwa.<br>- Iw, jakże cię kocham... Nie martw się... Wszystko będzie dobrze... - szepczesz nad zdjęciem i okrywasz pocałunkami ten lekko orli nosek i małe, mięsiste usta, umalowane w kształt kuszącego serduszka.<br> - Boże, daj mi ją, pozwól, by została moją żoną - modlisz się w środku