słońca, tylko Bunio siedział pośrodku jak suseł. Drzemały w skamieniałej szczęśliwości płazowej, grzane, nie ruszane, a on kręcił czujnie białym łebkiem, rozdętym w balon. Czatował.<br>- Nie macie tu, widzę litości!<br>- A ty masz? No to weź kij i daj każdemu w łeb. Stuknij dobrze, żeby ani skwierknął !<br>- Rzeczywiście! Przestałbyś nareszcie błaznować.<br>- Albo daj na Murzynka! Teraz właśnie zbierają, całe Grzywno płaci. Na czarnego Murzynka w Afryce, nie chrzczonego, na misję, na sodalicję... Co cię obchodzą te dzieci? Przecież są chrzczone, trafią do raju!<br>- Milcz już, bo sobie pójdę!<br>- Idź, po drodze wstąp do księdza, daj na kościół, nie na kanalizację, tylko