na baczność Północny zachęcał kobiety do wejścia na scenę. W dziecięcym łkaniu rozpoznawał kobiece ciała, pocięte na ekranie obiektywem kamery, zgiętą wpół, z grymasem bólu postać Rubina, szybkie ciosy chartów. Zobaczył coś niezrozumiałego - siebie zobaczył w kucki na chodniku. Z przerażoną miną patrzył w rozsłonecznione, obce niebo. Wokoło pełno wieżowców, bloków, kamienic, a on w uniesionej dłoni trzymał klucze - nie wiedział, co z nimi zrobić. Ktoś mu je ofiarował, ale Zygmunt nie mógł sobie przypomnieć kto i do jakich drzwi, do jakiego domu te klucze pasują... Nie wiadomo, czy było to nocne złudzenie przed rychłym świtem, ale nad dach kamienicy podpłynęły