Powiedziała: fantastyczne!<br>W ciągu kilku tygodni zrobiła adaptację i wybrała piosenki. Ostateczna wersja różni się ogromnie od "Białej bluzki", którą napisała Agnieszka. Tekst był tak mi bliski, że bardzo szybko umiałam go na pamięć, właściwie się nie ucząc. Wszedł do głowy, nie wiem kiedy i jak.<br>Kiedy zaczęłam grać "Białą bluzkę" w różnych miastach Polski, zorientowałam się, że jeżdżą za mną całe gromady dziewczyn. Oglądały spektakl dziesiątki razy. Trafiłyśmy chyba - Agnieszka, Magda i ja - w stan ducha młodego pokolenia, tej jego części, która nie widziała przed sobą żadnych perspektyw. Dziewczyny identyfikowały się z tamtą z "Białej bluzki". Ich depresja nie miała