tłumie rozniosła się pogłoska, że Loom, Neumann i Slotzki to jedna <br>i ta sama osoba, przybierająca postać czarnego wyżła o czerwonych ślepiach. Ścigający wyżła widzieli, jak znika w drzwiach teatru, które po chwili okazały się zamknięte na głucho, choć z okien na piętrze dobiegały odgłosy zabawy. Ktoś zobaczył w szybie błysk czerwonego oka i rzucił pierwszy kamień. W krótkim czasie w budynku teatru Raucha nie było ani jednej całej szyby.<br>Przeciągi rozhulały się po korytarzach, magazynach i piwnicach, wtargnęły w każdą dziurę i roznieciły pod podłogami zapomniany żar. Płomienie wypełzły ze szpar między deskami. Słoiczki z pudrem pękały od gorąca, w