należy, i okazało się, że zadbaliśmy o wszystko,<br>i przed kolacją poszliśmy jak jeden mąż, Felek, Obi i ja, po raz już ostatni do śródmieścia, i w brytyjskim sklepie, gdzie stały na półkach w równiutkich rzędach butelki whisky, wódek, win i likierów z kolorowymi etykietami (w arabskich ich nie było, bo muzułmanie wystrzegają się picia alkoholu), wyciągnęliśmy resztki naszego kieszonkowego i liczyliśmy na dłoni piastry, i okazało się, że na sherry nam nie starczy, wybraliśmy więc dwie flaszki taniego portwajnu, a gdy Albin i Felek wychodzili przede mną na ulicę, poprosiłem szeptem o jeszcze jedną butelkę, tę, którą obiecała ponoć Hermie