ale była. Mieliśmy przed sobą cel, bliski, realny, konkretny. Przez Angren na wschód, ku Caed Dhu. Całkiem dobrze nam szło. Ale musiało się popieprzyć. Pech czy fatum?Żurawie trąbiły hejnał. <br> <br>Emiel Regis Rohellec Terzieff-Godefroy prowadził, jadąc na gniadym nilfgaardzkim ogierze, zdobytym przez wiedźmina pod Armerią. Ogier, choć z początku boczył się nieco na wampira i jego ziołowy zapach, przyzwyczaił się szybko i nie sprawiał więcej kłopotów niż idąca obok niego Płotka, która ukąszona przez gza potrafiła tęgo bryknąć. Za Regisem i Geraltem podążał na Pegazie Jaskier z obandażowaną głową i wojowniczą miną. W drodze poeta układał rytmiczną pieśń bohaterską, w