domowego budżetu. Nadal bowiem, aż do połowy następnego roku, kiedy to zacząłem pracować w radiu, pomagałem Serioży w nauce. Utrzymywałem też nadal ożywione stosunku z całą jego rodziną, przyjaźniąc się szczególnie z Miszą i Paszą, która wyjechała z Polski na krótko przed wybuchem wojny. Jej siostry również wyjechały za granicę bodaj w 38-mym roku, aby wrócić do Warszawy na wiosnę 39-go. Podczas tego pobytu za granicą, Katia napisała do mnie z Brukseli. Ot, taki grzecznościowy to był liścik, z pozdrowieniami. Tyle, że wpięła weń złotą szpilkę do krawata, z ametystem... Rysykowna przesyłka, ale dotarła. czyżby jednak moje plecy drasnęły