Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Ozon
Nr: 5
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2005
Tytuł: Ozon
Nr: 5
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2005
Milena Rachid Chehab
Krystyna Romanowska
Droga na wschód
To nieprawda, że Polacy bojkotują rosyjską kulturę. Jest wręcz przeciwnie - nowa rosyjska i ukraińska literatura, białoruskie reggae, smak gruzińskiego wina to dla wielu młodych fascynujące zjawiska. W nich szukają słowiańskiej tożsamości i prawdziwego życia.
Jeszcze tydzień temu wydawało się, że Polska żyje bojkotem Teatru Bolszoj, do którego rzekomo doszło w reakcji na przemówienie Putina podczas obchodów 60. rocznicy zakończenia II wojny światowej w Moskwie. Wystarczyło kilka dni, by okazało się, że brak widzów na przedstawieniach to nie bojkot, tylko błędy organizacji koncertów, a Bolszoj to też nie Bolszoj, tylko jego artyści, którzy przyjechali
Krystyna Romanowska
Droga na wschód
To nieprawda, że Polacy bojkotują rosyjską kulturę. Jest wręcz przeciwnie - nowa rosyjska i ukraińska literatura, białoruskie reggae, smak gruzińskiego wina to dla wielu młodych fascynujące zjawiska. W nich szukają słowiańskiej tożsamości i prawdziwego życia.
Jeszcze tydzień temu wydawało się, że Polska żyje bojkotem Teatru Bolszoj, do którego rzekomo doszło w reakcji na przemówienie Putina podczas obchodów 60. rocznicy zakończenia II wojny światowej w Moskwie. Wystarczyło kilka dni, by okazało się, że brak widzów na przedstawieniach to nie bojkot, tylko błędy organizacji koncertów, a Bolszoj to też nie Bolszoj, tylko jego artyści, którzy przyjechali
Milena Rachid Chehab<br>Krystyna Romanowska</></><br><br><br><div type="art" sex="f"><tit>Droga na wschód</><br><br>To nieprawda, że Polacy bojkotują rosyjską kulturę. Jest wręcz przeciwnie - nowa rosyjska i ukraińska literatura, białoruskie reggae, smak gruzińskiego wina to dla wielu młodych fascynujące zjawiska. W nich szukają słowiańskiej tożsamości i prawdziwego życia.<br>Jeszcze tydzień temu wydawało się, że Polska żyje bojkotem Teatru Bolszoj, do którego rzekomo doszło w reakcji na przemówienie Putina podczas obchodów 60. rocznicy zakończenia II wojny światowej w Moskwie. Wystarczyło kilka dni, by okazało się, że brak widzów na przedstawieniach to nie bojkot, tylko błędy organizacji koncertów, a Bolszoj to też nie Bolszoj, tylko jego artyści, którzy przyjechali
