prywatyzowanych przedsiębiorstw państwowych wśród 28 mln dorosłych obywateli Polski, zwracając uwagę na niesprawiedliwość "załogowego" modelu uwłaszczenia Rafała Krawczyka. W ich ówczesnej koncepcji można odnaleźć wiele cech przyszłego programu powszechnej prywatyzacji (wprowadzenie do programu 500 średnich i dużych przedsiębiorstw, oddanie tych przedsiębiorstw we władanie grupie kilkunastu inwestorów instytucjonalnych). Jednocześnie zakładali, że bony prywatyzacyjne miałyby charakter imienny i nie podlegałyby obrotowi. Podstawową rolę w realizacji masowej prywatyzacji przypisywali Towarzystwom Wspólnego Inwestowania o charakterze mutual funds. Oczywiście, koncepcja Lewandowskiego i Szomburga podlegała stopniowym modyfikacjom w okresie od jej pierwszego sformułowania w roku 1988.<br>Plan grupy Beksiaka również zawierał - jak zostało wspomniane - preferencje dla pracowników