stanowią prawdziwe piękna rosyjskiej przyrody. Winter był stary i schorowany, toteż pogląd na swoje obowiązki kształtował w sposób pozwalający mu tym obowiązkom sprostać.<br><br>Na samym końcu ogrodu, w wysokim płocie, mieściła się brama. Za nią przebiegał gościniec, a dalej widać było rozległy obszar pól i wioskę na skraju ciemnego sosnowego boru.<br><br>Od strony torów do domu wchodziło się przez furtkę w parkanie. Tamtędy wracał z depo ojciec i Gawriła, przychodzili goście i kolejarze. Natomiast przez bramę od strony gościńca wjeżdżał codziennie woziwoda Waśka ze swoją beczką i poganiając wątłego siwka, boczną dróżką pomiędzy jabłoniami, przedostawał się do szopy, gdzie stał wielki