jej była tak niespodziewana i tak wszystkich zaskoczyła, że nikt nie wiedział, jak zacząć, co powiedzieć, żeby przerwać kłopotliwe milczenie.<br><br>Ojciec, który nerwowo nie wytrzymywał tego rodzaju sytuacji, przemówił pierwszy z lekka się zacinając:<br><br>- Co słyehać... Anna Stiepanowna?... Może napije się pani herbaty?...<br><br>Kawrygina odetchnęła z ulgą.<br><br>- Nie, nie, dziękuję, broń Boże! - zawołała swoim krzykliwym głosem. - Proszę wybaczyć mi najście... Nie chciałabym sprawić kłopotu... Świetnie pani wygląda, Eleonoro Karłowna... A jak dzieci? Krysoczka urosła, zrobiła się z niej duża panna... Słowo daję... Krysoczka, pamiętasz mnie jeszcze? Przecież nie ma nawet roku... Na pewno pamiętasz...<br><br>Mówiła nerwowo, chaotycznie, przyciskając dłoń do falującej piersi