się odrobina dziennej jasności, w pewnym miejscu złocąca się na zawiesistej, gęstej, zakurzonej pajęczynie.<br>Po kolei podnosili ciężkie wieka, raczej dotykiem rąk niż oczami badając, co zawiera potężne &lt;orig&gt;brzucho&lt;/&gt; kufra.<br>- W tym są jakieś szpargały! - zawołał Adaś. - Szkoda, że nic nie widać...<br>- Skoczę po świecę - rzekła dziewczyna.<br>- Niech cię Bóg broni! - krzyknął profesor. - Czy chcesz spalić dom ojców swoich? Wcale nie trzeba świecy, gdyż tak wyrżnąłem głową w dach, że przez chwilę miałem po siedem świeczek w każdym oku.<br>&lt;page nr=99&gt; Zniesiemy te szpargały... Dużo tego jest? - Strasznie dużo.<br>- Niech Piotruś podaje tobie, ty podawaj mnie, a ja będę je zrzucał na dół