jasne, iż sam najbardziej usiłuje znaleźć odpowiedź na to pytanie. Nagle jak prestidigitator wydobył pistolet, przezornie go rozładował i puścił w obieg: "Niech każdy rozbierze i złoży". Śledził ruchy dłoni i palców z równą dociekliwością, jak uprzednio bieg myśli. Pożegnał się krótko i umówił Stacha na podpunkt. Kazał przyjść z bronią.<br>Zachowywał dla chłopców zawsze bezwzględną surowość.<br>Nigdy go nie widzieli innym. Jego sucha twarz nigdy nie zatracała wyrazu stężałego napięcia, którego nie łamał nawet tik.<br>Żaden z chłopców w tamtych czasach nie dowiedział się, jak gorąca lawa miłości i nienawiści kipi wewnątrz tego człowieka, jak czułą duszę kryje chropowata skorupa