mówiąc prawie tym samym językiem zdołali uprzedzić swoich pobratymców. Mimo tego sytuacja rozwijała się początkowo tak źle, że Litwini przeprowadzili coś w rodzaju narodowej debaty lub referendum, czy lepiej nie porzucić ogóle swej ojczyzny i nie szukać nowej w odległych krajach, na przykład w świeżo zdobytych prowincjach ruskich. Ale jakoś, broniąc się ze zmiennym szczęściem zdołali wytrzymać aż do czasu, gdy doszło do logicznego rozwiązania: Litwini i Polacy, doprowadzeni prawie do ostateczności, zjednoczyli się przeciw Zakonowi Krzyżackiemu (co załatwiono przez małżeństwo Wielkiego Księcia Litewskiego z polska Królową). Po latach zawziętych walk, zdołano zatrzymać ofensywę krzyżacką przeciw centralnej Litwie i obronić jej stolicę