że środowiska, do których broszura była adresowana, nie tylko nigdy jej nie przemyślały (casus Brzozowskiego - o czym była mowa), ale też chyba nigdy nie przeczytały. Pomińmy jednak sprawę recepcji.<br> Podstawowy problem tego tekstu polegał (i polega) na tym, by jego młodopolskie wysłowienie przełożyć na pewne konkrety. Oczywiście może to spowodować brutalizację w odczytaniu eseistycznego i zmetaforyzowanego dyskursu Berenta, niemniej pod wszystkimi niuansami stylistycznymi i kompozycyjnymi przedmiotowy sens broszury rysuje się wyraźnie. O wielu sprawach bardzo ciekawie mówiła już Małgorzata. To, co powiem, będzie więc dopowiedzeniem kwestii poruszonych przez moich przedmówców. A mianowicie: broszura Berenta ma datę "styczeń 1906", a więc pisana