W kręgu otaczającym ognisko podniósł się głuchy szmer. Sierżant roześmiał się głośno.<br> - O, właśnie! Ja też tak myślałem, że te cholerne duchy przeszkadzają nam w pracy, i postanowiłem, że to się skończy.<br> - Ooo! - okrzyk podziwu zawtórował słowom komendanta.<br> - Będziemy panu bardzo wdzięczni - dał się słyszeć głos Antoniusza. -To drobnostka -rzekł buńczucznie komendant -nie z takimi duchami dawaliśmy sobie radę.<br> - Umm! - jęknęli z podziwu studenci.<br>Sierżant spojrzał na nich ostrzej, przynaglająco. Uniósł głowę, wciągnął brzuch, wyprostował się i walnął pięścią w dłoń.<br> - Dość tych żartów, panowie!<br>Zapanowała głęboka cisza. Słychać było przyspieszone oddechy i trzask gałęzi w ognisku. Oczy wszystkich zwróciły się