schodzić po schodkach. Po chwili już <br>tylko jego głowa była widoczna.<br><br>- Chodź - powiedział i roześmiał się <br>chrapliwie. - Teraz już musisz iść ze mną, chcesz <br>czy nie chcesz.<br><br>"Muszę! - dzwoniło w głowie Awaru. - Muszę, <br>bo winien jest zawsze ten, którego schwytają".<br><br>Zbiegł po schodkach budynku i wypadł na zewnątrz. Wanyangeri, <br>okrążywszy budynek, wspinał się już po pochyłości <br>wału. Popędził za nim, kiedy z góry rozległ <br>się okrzyk:<br><br>- Stój! Zatrzymaj się!<br><br>Nie próbując odwracać głowy Awaru wpadł na skłon <br>wału. Był już w połowie pochyłości, gdy <br>wyprzedziła go żółta rozmazana smuga i sheri potężnym <br>skokiem uderzył go w piersi i zwalił na twardą