Bohaterka mojego monodramu "Kobieta zawiedziona" pyta w pewnym momencie przyjaciółkę, czy jest szczęśliwa. Ta odpowiada, że się nad tym nie zastanawia, więc chyba jest, a w każdym razie codziennie budzi się z uśmiechem... Na co moja Monika mówi: "Może to dobra definicja szczęścia? Ja, gdy się zastanowię, to też ostatecznie budzę się z uśmiechem..."<br>Proszę Państwa, ja również budzę się z uśmiechem. Naprawdę! I od razu myślę sobie: Dzień! Fajnie! Co mam dziś zrobić? Och, jak dużo spotkań! Ale co to będą za spotkania? Jacy będą ci ludzie? Jak na mnie zareagują?" I myślę też: "Ale wieczorem spektakl! Fajnie!"<br>Moje ulubione spotkanie