przecież nazwą "teatr romantyczny" określa się często dramat i teatr łącznie, nie zważając na to, że wielki repertuar romantyczny wtedy w teatrze niemal nie gościł, bo nie pasował - i to nie z powodu trudności technicznych - ani do konserwatywnego na ogół stylu teatrów subwencjonowanych, ani do popularnych i widowiskowych inscenizacji teatru bulwarowego.<br>Z perspektywy lat łatwiej można dostrzec nieuchronną rozbieżność między romantyczną wizją swobód dramaturga a konkretnymi potrzebami teatru, ów paradoksalny dramatyzm nieprzystosowania. Ludzie pióra patronowali przemianom teatru, w którym nowa koncepcja sztuki jako wyrazu prawdy i wolności miała wyrażać się poprzez dramat nowego stylu i nową inscenizację, dzięki której spektakl stałby