okoliczność, że Wojciech K. jest na razie tylko oskarżony, że sąd nie wydał na razie wyroku, nie ma tak dławiącej wymowy, jak obecny w takich przeświadczeniach jakiś zdumiewający element przyzwolenia albo jakaś osobliwa korespondencja z aurą przyzwolenia, w której działał dyrygent. Nie była to bezkrytyczna aura przyzwolenia na jeden wielki burdel, ale była niebezpieczna aura akceptacji dla mrocznych popędów.<br><br>&lt;div1&gt;<br><br>Z artykułu w "GW": "W 1994 jedna z matek chórzystów (chyba powinno być: "matka jednego z chórzystów"? - czort jednak wie, pewien nie jestem, w końcu w tym chórze taka Sodoma i Gomora była, że może i matki mieli kolektywne - dopisek J.P