płonęły na stosie jako przeklęte od Boga, wyklęte od Kościoła katolickiego, potępione, napiętnowane moralnie i fizycznie. W Polsce i w Niemczech wypalano im piętno na czole i piersiach; w Hiszpanii przed podpaleniem stosu wykonywano dekalwację, czyli zdarcie z głowy skóry z włosami. Traktowano tak zwłaszcza czarownice specjalizujące się w wywoływaniu burz oraz te, które nie przyznały się do swej wrednej działalności, mimo najstraszliwszych tortur.<br>&lt;tit1&gt;Młotem je, bestie!&lt;/&gt;<br>W 1489 r. w Kolonii dwaj dominikanie: &lt;name type="person"&gt;Heinrich Kramer&lt;/&gt; i &lt;name type="person"&gt;Jacob Sprengers&lt;/&gt; wydali &lt;name type="tit"&gt;"Młot na czarownice"&lt;/&gt; (&lt;name type="tit"&gt;Malleus maleficiarum&lt;/&gt;) - podstawowe dla całej Europy źródło informacji o diabelskich sztukach czarownic. Zalecany przez owe dzieło tryb postępowania