Teraz specjalnie rzucają do mnie. Śmieją się. Każde chce złapać piłkę, żeby móc podać ją mnie. I nagle poczułam to. Zachwiałam się, chwytam za gałąź drzewa, opieram się o pień, zamykam oczy, z trudem oddycham. Piłka bezpańsko toczy się w dół. Dzieci patrzą speszone. Mały tłuścioch aż ładuje palec do buzi, tak mi się intensywnie przygląda. Jest mi trochę lepiej. Pochylam się nad nim, głaszczę po głowie... <br>Z wysiłkiem przekraczam jezdnię i wchodzę do szkoły. Idę korytarzem, siadam na ławce pod rzeźbą dziewczyny z lutnią, czyli "pod luteńką", jak mówią tutejsi ludzie. Tu zawsze czekam na Grzesia. Lecz tym razem pierwszy