łachmanach, jeden bez nogi, a drugi ślepy i ospowaty, zawodziło u wrót cmentarza nabożne pieśni. Każdy śpiewał na własną nutę, jakby się ścigali, który prędzej dotrze ze swoimi suplikacjami do bram niebieskich.<br>Jurek spieszył na kładbiszcze z sąsiadeczką Walą, Ukrainką, która była nieco od niego starsza, miała figlarne dołki w buzi, jasne oczy i czarne warkocze. Trzymali się za ręce. Któregoś dnia Wala spytała się, czy całował się kiedyś z dziewczyną. Gdy się zmieszał, Wala zaśmiała się i pocałowała go w usta. Poprzysięgli sobie wieczną miłość, która przetrwała Zaduszki i jeszcze dwa tygodnie. Przystanęli na chwilę i przyglądali się dziadom. Ślepy